Το δασάκι μας - ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΕΡΓΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΔΑΣΟΣ
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις Δευτέρα, 09 Απριλίου 2012 10:40
- Γράφτηκε από τον/την Super User
- Εμφανίσεις: 2013
- Το δασάκι μας
- Α. ΑΙΤΙΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΩΝ ΔΑΣΩΝ
- Β. ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΟΙ
- Γ. ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΔΑΣΩΝ
- Δ.ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΔΑΣΙΚΩΝ ΠΥΡΚΑΓΙΩΝ
- Ε. ΠΡΟΛΗΨΗ ΤΩΝ ΠΥΡΚΑΓΙΩΝ
- ΣΤ. ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΑΛΛΩΝ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΩΝ ΔΑΣΩΝ
- Ζ.ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΔΑΣΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΚΑΒΑΛΑΣ
- ΑΙΤΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΔΑΣΩΝ
- ΠΩΣ ΦΥΤΕΥΟΥΜΕ ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ
- ΤΑ ΕΙΔΗ ΔΑΣΩΝ
- ΕΘΝΙΚΟΙ ΔΡΥΜΟΙ
- ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ
- ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΕΡΓΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΔΑΣΟΣ
- ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ
- Δραστηριότητες κατά τη διάρκεια του προγράμματος
- Όλες οι σελίδες
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΕΡΓΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΔΑΣΟΣ
«…Στο πλέγμα της ζωής όλα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους. Σ’ έναν ατελείωτο κύκλο γέννησης, θανάτου, αποσύνθεσης και αναγέννησης υπάρχει συνεχής συμπλήρωση και ανανέωση.
Επί 3 δισεκατομμύρια χρόνια η ζωή στη γη άντεξε φυσικές καταστροφές, προερχόμενες από το ρευστό εσωτερικό της και το μακρινό διάστημα. Όμως το όλον διατήρησε τη σταθερότητα και την ισορροπία του. Η ζωή στη γη, αν το θελήσουμε μπορεί να μην παύσει να συνεχίζεται όσο λάμπει ο ήλιος…»
«…Οι γύπες και τα σκαθάρια δεν μας φαίνονται ίσως συμπαθητικά αλλά κάνουν ανεκτίμητη δουλειά με το να καθαρίζουν κάθε κουφάρι. Και τα σκουλήκια μετατρέπουν τα πεσμένα δέντρα και κλαριά σε καλό χώμα, με την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι δεν υπάρχει τριγύρω κάποιος που ψάχνει για καυσόξυλα…»
Πατρίκ Ρήβερς
- Δεν υπάρχουν κρίνα των αγρών.
- Τότε γιατί μας λέει ο Κύριος : ‘’Δείτε τα κρίνα των αγρών’’;
- Θα υπήρχαν δίχως άλλο στον καιρό του για να το λέει. Αλλά οι καλλιέργειες των ανθρώπων τα εξαφάνισαν.
Αndré Gide
“…Μια μέρα, ήταν άνοιξη, χαρά Θεού, τα παράθυρα ήταν ανοιχτά κι έμπαινε η μυρωδιά από μια ανθισμένη μανταρινιά στο αντικρινό σπίτι· το μυαλό μας είχε γίνει κι αυτό μια ανθισμένη μανταρινιά και δεν μπορούσαμε πια ν’ ακούμε για οξείες και περισπωμένες. Κι ίσια ίσια ένα πουλί είχε καθήσει στο πλατάνι της αυλής του σχολειού και κελαηδούσε. Τότε πια ένας μαθητής χλωμός, κοκκινομάλλης, πούχε έρθει εφέτο από το χωριό, Νικολιό τον έλεγαν, δε βάσταξε, σήκωσε το δάχτυλο: Σώπα, δάσκαλε, φώναξε· σώπα, δάσκαλε, ν’ ακούσουμε το πουλί…’’
Καζαντζάκης(Αναφορά στο Γκρέκο)
